Cor Dik (1906-1975) werkte in de traditionele genres: portret, landschap en stilleven. Hij gebruikte daarvoor uiteenlopende technieken en stijlen. In zijn altijd herkenbaar handschrift met een sobere stemmige toets en veel grijstinten meenden critici nu eens een realist dan weer een expressionist en vaak ook een impressionist aan het werk te zien. Voor Dik zelf waren al deze ismen onbelangrijk: zijn kunstenaarschap kenmerkte zich door een onophoudelijk zoeken naar een innerlijke atmosfeer: het ‘wezen’ van zijn onderwerpen. De zoektocht was daarbij belangrijker dan het resultaat, aan sommige schilderijen bleef hij jaren doorwerken.

“Ik wil proberen te leven en te werken zoals ik het geleerd heb van Laotze, Jezus, Descartes, Kierkegaard, enz. enz. Ik wil omgaan met mensen uit een wereld die dit begrijpt. Die wereld is overal – kan ook uit schilders bestaan – maar zeker niet uit schilders van clubjes.”

Cor Dik in zijn dagboek, 19 juli 1962